Onder de enthousiaste begeleiding van gids Rose gingen we op pad, met open oren, scherpe ogen en een flinke portie nieuwsgierigheid in onze rugzak.
Bomen bleken verrassend veel te vertellen. Vooral hun schors — die stevige buitenlaag die hen beschermt tegen weer, wind en wonden — stond centraal. We leerden hoe elke boom zijn eigen huid heeft. Hoe beschadigingen blijvend zichtbaar kunnen zijn, maar dat bomen daar mee leren omgaan of manieren vinden om te helen. En hoe groeven, barsten en littekens net karakter geven.
“Een boom met een diepe, doorleefde schors kan zoveel mooier zijn dan het gladde velletje van zijn jonge achterkleinkind” We knikten. Mooie levenslessen, vonden we. Dankjewel Rose, om ze met ons te delen.
Maar daar eindigde de dag niet mee.
Terug aan het bezoekerscentrum werden we verwelkomd door de geur van versgebakken pizza, recht uit het oventje dat al stond te gloeien. Wat volgde was een avond vol warmte — van de zon, van het eten, en vooral van elkaar.
We lachten, praatten, genoten. En sloten af met het gevoel dat ook deze buddyactiviteit weer eentje was om te koesteren.
Samen stappen zetten. Luisteren. Er gewoon zijn voor elkaar.
Dat is waar het om draait in een buddyschap. En voor wie het zich afvraagt: ja, ook jij kan dat. Want voor veel mensen begint verandering bij iets kleins — bij iemand die simpelweg mee op pad gaat.
